Friday, January 29, 2010

Faiz dan Aku..hehehhe...

Tiba-tiba saja teringat telefon mak malam ni. Bila aku telefon ja, dengar gahamat rumah aku. Dah macam pasar borong la pulak. Heeehehee...mana taknya, dah tau dah, ada anak-anak buah kat rumah mak. Faiz dengan Wani! Huh, kalau aku dok kat rumah, siap la dua orang tu aku kerjakan!hahhaa...

Hobi yang tak dapat dipisahkan dari hidup aku. Apa lagi? Kalau Si Faiz tu dengar ja aku bersuara, "Kan Mak Lang dah kata, Mak Lang tak suka Faiz dok tak diam!" wah dengan muka bersinga nih, Faiz akan diam serta merta.hahaha...aku apa lagi, gelak nak mati dalam perut. Suka! alah, padahal, bukan Faiz heran sangatpun kat aku, tapi saja ja aku buat muka garang nih!

Tapi bila dok jauh macam nih, rasa rindu nak mati kat Faiz aku nih. Bila dah talipon nih, mulalah nak dengar suara Faiz. Adoi...Aku jugak yang teruk. Mula la selongkar gambar-gambar dia..yang paling aku suka tengok, gambar dia teriak! teriak sebab aku yang kaki usiknya..hahahah..apapun, Faiz tetap no satu!

Tadi mak buat aduan, Faiz buat macam mana tah, sampai lengan dah macam nak terseliuh. Adoi, kesian la pula aku dengar. Suruh gak mak pi urut, takut terseliuh betul. Budak-budak tu memang. Kalau dengan Tok, bukan main berani. Kalau dengan aku, Huh! siap la aku cubit perut!ehheeheee...Kira hukuman wajib.

Tadi bukan main Faiz gelak dalam talipon. Dah la nak cakap tak boleh, tepaksa aku yang terhegeh-hegeh panggil nama dia. Dia gelak ja. Adoi, Faiz, Faiz. Aku pun sama naik gelaknya. Naik heran roomate-roomate aku!haahaaa...biarlah, janji boleh dengar suara Faiz.

Tiba-tiba aku teringat cerita mak aku minggu-minggu lalu. Cerita yang aku gelak tergolek-golek atas katil. Mak telefon bagi tau aku, kakak Faiz kena kejar dengan anak lembu. Aku mula tu bimbang la jugak. Ingat ka kakak dia cedera ka hapa. Tapi bila mak bagi tau, Faiz pun ada sama juga waktu tu. Mak kata, bila lembu tu sampai ja depan Faiz yang pakai baju merah menyala, Faiz buat tak reti ja. Dia tengok anak lembu tu, anak lembu tu tengok dia. Masing-masing hairan la kot! Mak kata Faiz tawakkal. Bukan macam kakak dia, teriak bukan main kena kejar. Aku kira tabik spring lah kat Faiz!ahhahahaha..padan muka kakak dia. Huh, apa punya mak sedara lah aku nih!

Yang aku tak tahan, balik joging tadi, ada monyet kat bawah pokok. Mula-mula aku ngan roomate aku buat tak reti ja. Tetiba makin lama makin dekat! Huh, aku apa lagi! Cabutlah! dengan seribu langkah, lari ar. Waktu tu, baru aku teringat kat Faiz, kalau aku tawakkal depan monyet tu macam mana? Hah! silap-silap, PPUM jawabnya! Dah lah sebelum ni satu blok dengar aku lawan jerit dengan monyet! kira ingat balik, rasa macam tak percaya pulak aku jerit sekuat hati sebab takutkan monyet UM ni. Adoi....kalau Faiz tau aku macam ni, kira hilang la kesingaan aku nih!hahahaha

Apapun, best juga ada anak-anak buah macam Faiz ni walaupun sampai la ni dia tak boleh cakap lagi. Risau juga aku. Bila dia nak boleh bercakap? Asyik aku ja yang bercakap. Nasib baik lah ada jugak budak-budak ni walaupun rumah mak macam pasar borong. Bukan apa, tak la mak sunyi sangat. Tambah-tambah arwah bapakku dah tak ada ni. Aduh, sedih la pulak. Bila ingat arwah bapak, nampak muka Faiz. Ramai yang cakap, muka Faiz, seiras arwah bapak aku. Tak nafi. Memang dalam muka Faiz, ada muka arwah bapak. Tambah-tambah bila Faiz teriak. Memang sebijik muka arwah bapak aku. Hurmmm...tahlah, apapun aku bersyukur dengan segalanya...setiap yang diduga, aakan ada hikmahnya...Oklah, dah pukul 1.10 pagi. mata dah ngantuk.ehhehe

No comments:

Post a Comment